من کلی امروز درگیرم بابا این خواستگاری چقدر دنگ و فنگ داره. من بعد از خواستگاری می نویسم یا شایدم فردا.
قدیما من می گفتم بریم مشاوره و اون می گفت مشاوره کمک خاصی نمی تونه بکنه.
حالا اون میگه بریم مشاوره و من می گم مشاوره زیاد هم اثر نداره.
دیروز رفتیم با هم مشاوره زیاد هم بد نبود یه آخوندی که قبلا مهندس برق بوده! مشاوره تربیت زده بود. این خودش نشون میده که این حاج آقا خودش بیشتر نیاز به مشاوره داشته چون رشتش را درست انتخاب نکرده. شاید گفته بشه که خوب علاقه داشته
بالاخره یه عمر حداقل ۴ ساله را توی برق گذرونده و الان با وضعیتی که من ازش دیدم حدسم اینه که از اون استفاده نمی کنه. شاید گفته بشه که خوب ذهنش را باز کرده اما این درست نیست باید دید که آدم چقدر انرژی میگذاره تا چی بدست بیاره و این کاری که این اقا کرده بهینه نبوده. به هر حال همه اشتباه می کنند اونچه مشخصه اینه که ایشون ظاهرا گمشده خودشا پیدا کرده.
رفتیم اونجا یه بابایی با یه لهجه بشدت غلیظ ازمون تست گرفت. اون تستا پیش فرضای من را نسبت به اخلاق تایید می کردم. به نظرم اخلاق قسمت عمدش ژنتیکی هست یا اگه نگیم قسمت عمده حداقل قسمت قابل توجهش که نمیشه ازش گذشت ژنتیکییه. یعنی فضیلت ذاتی اخلاق زیر سوال میره اگه این قسمت خیلی بزرگ باشه.
من مهربونم اما خوب ژنم خواسته که من مهربون بشم و از خودم اکتسابی چیزی ندارم.
اونجا یه عالمه مشخصات ظاهری مثل قد- وزن و ... را می پرسید.
حالا قراره که پنج شنبه باهم بریم جوابش را بگیرم. بعد تست بهش گفتم می خوای بریم تو پارک با هم صحبت کنیم. با کمال ناباوری من قبول کرد تازه قبول کرد که با هم با ماشین بریم اونجا.
من فکر نمی کردم قبول کنه برای همینم آماده نبودم و اون هم ظاهرا همینطور بود چون زیاد جهت دار از هم سوال نکردیم. دوست داره که ارتباط طولانی بشه.
فکر کنم بنده خدا میترسه که یه اشتباه کشنده تو زندگیش با این ازدواج رخ بده.
بهش گفتم که آخرش باید یه جاهایی را یکدل بشی اونم قبول داره اما خوب خیلی سختگیری می کنه.
من دوستش دارم اما اینکه اون چطوره زیاد معلوم نیست آخه پیشبینی هم نمی شه کرد اخلاقشا. یه دو یه ساعتی صحبت کردیم و بعدشم رفیتم طرف خونشون و اون سر کوچشون پیاده شد.
امیدوارم خدا هر دومون را یاری کنه.