خواب من

دوش دیدم در آن بهشت برین بودم من    فارغ از درد و غم و عشق حزین بودم من

لب جوی و من و وی باده بدست            عاشقان طرب و حوریان جمله به رقص

دیدم آنگه معشوق را سوی دگر             وانهادم حوریان تا رسم پیشش به سر

می دویدم سوی او همچون غزال           چون رسیدم پیش او شد پیر زال

گفتم ای مرد معشوقم چه شد؟             پیر زالی  تو محبوبم چه شد؟

گفت هان چه دیدی جز جفا از عشق او   از چه ماندی با وفا در کار او

در ره آنکس بکن اینسان وفا                  کز که بینی کرده ای غیر از جفا

چونکه بودست رسم او عاشق کشی     گر بمانی استوار خود می کشی

عشقهایی کین چونین یک سر بود        عشق نبود عاقبت دردی بود

می دهد جور سعیت طبق قول مصطفی   لیس للانسان الا ما سعی

گوش گیر تا بگویم راه و رسم عاشقی   تا رهانم مر تورا زین بندگی 

تا بجویی یار خود اندر شباب                 تا رهانی خویشتن را از عباب

دستم را که گذاشتم تو دستش غیب شد. حداقل میگذاشتی حرفشا بزنه!‌

حذفیات

این مطلب توسط نویسنده‌اش رمزگذاری شده است و برای مشاهده‌ی آن احتیاج به وارد کردن رمز عبور دارید.

سخته که کلی حرف داشته باشی و نتونی بگی.

خندان که سپردی به منش                        می‌سپارم به تو از چشم حسود چمنش

گر چه از کوی وفا گشت به صد مرحله دور     دور باد آفت دور فلک از جان و تنش 

گر به سرمنزل سلمی رسی ای باد صبا       چشم دارم که سلامی برسانی ز منش

به ادب نافه گشایی کن از آن زلف سیاه       جای دل‌های عزیز است به هم برمزنش

گو دلم حق وفا با خط و خالت دارد               محترم دار در آن طره عنبرشکنش

در مقامی که به یاد لب او می نوشند          سفله آن مست که باشد خبر از خویشتنش

عرض و مال از در میخانه نشاید اندوخت        هر که این آب خورد رخت به دریا فکنش

هر که ترسد ز ملال انده عشقش نه حلال     سر ما و قدمش یا لب ما و دهنش

شعر حافظ همه بیت الغزل معرفت است        آفرین بر نفس دلکش و لطف سخنش