بهار

تقریبا روزی نیست که این بهار اینجا نباشه. در واقع اگه یه روز نبینش کلی دل تنگش میشی. مژگان و سعید دیگه منتقل شدند اصفهان و الان تو خونه من زندگی می کنند. دیگه مامان حسابی دورش شلوغه. 

این دوتا فسقلیها از سر و کول خونه بالا میرند. اما انگار خونواده ما حالا حالا با زاهدان کار داره آخه اسماعیل با کلی بد شانسی سربازیش را افتاد زاهدان البته یخورده شانس آورد سعید اونجا بود و نرفت لب مرز بلکه تو شهر زاهدان مستقرشد. 

همین الان که دارم اینا را می نویسم این بهار داره کلی راه امتحان می کنه که بتونه بیاد تو اتاق من.

نمی دونم من چه خاصیتی دارم که همه بچه ها اینقدر دوستم دارند !!

خیلی خیلی باهوشه. الان یه چند روزی هست که دو سالش شده. یک بار باش رفته بودم تو آشپز خونه کلی خربزه گوشه آشپزخونه بود بعد رو کرده به من میگه دایی هندونه؟

من هم که حال نداشتم براش توضیح بدم نه اینا خربزست گفتم آره هندونه ست. یه نگاه عاقل اندر سفیهی به من کرده میگه "نه خربزست"

تو اتاقم بودم که یکی زنگ خونه را زد تا من اومدم در را بزند دیدم این فسقلی با صدای بلند وسط حیاط داد میزنه "کیه کیه بفرمایید تو بفرمایید تو"

بچه یک سال خورده ای که باید زوری بلد باشه که بگه آبو می قام و از این جمله های کوچولو.

هنوز دوسالش نشده شعر اتل متل را بلد ده می تونه تا 5 را بدون کمک و تا 10 را با کمک بخونه.

فکر کنم اصفهان براش بهشته چون از اینطرف کلی من باش بازی می کنم شوکولاتهای مختلف براشون میخرم معصومه و بابا هم همینطور.

شاید بشه بگی این بچه هزاران عکس داره از این نظر بهش خیلی حسودی می کنم. آخه من از کوچیکیم چندتا عکس و چندتا خاطره که بعضیش را مامان میگه بیشتر ندارم. البته از همون چندتا را خوب استفاده کردم. 

یه بار تو خونه نشسته بود ظهر بود برنامه خانواده تی وی می گفت که هر کسی می تونه  یه عکس در مورد روز مادر بفرسته من هم که لپ تاپم جلوم بود یکی از عکسایی که تو خونه بابا بزرگ بودیم و مامان هم بود را برشون فرستادم با موضوع بهترین مادر دنیا.

فردا چندتا عکس انتخاب شده را نشون میداد که عکس ما هم بود تو امتیاز دهی فکر کنم دوم شد. همون موقع مژگان از کرمان زنگ زده بود و با تعجب می گفت "مامان عکسمون را تو تلویزیون نشون داد" آخه بهش نگفته بودیم.

خاطرات هم که زیاد نیست. فقط مامان می گفت که تو سه سالگی می تونستم پولهای بابا را بشمارم.