فضای دوست دختری دوست پسری

سه شنبه رفته بودم تهران تا ببینیم میشه یه پرژه جدید موبایل تعریف کنیم.

کلا فضا این بود که ما باید فکر می کردیم تا ببنیم از طریق بستر جی پی آر اس چه پرژه ای میشه نوشت یا به نوعی پروژه ای تعریف بشه تا از این بستر استفاده کنه چون پیشبینی اینه که بیشتر  درامد مخابرات به زودی از این امکان حاصل میشه. 

من و علی هم کلی نشستیم یه پروژه تو مایه های فیس بوک بر روی موبایل تعریف کردیم. کلیتش یک شبکه اجتماعی بر اساس موقیعت مکانی بود. کلی هم امیدوار بودیم که این پروژه را ببندیم چون خیلی می  تونست آینده دار باشه چون حتی روی موبایل هایی که جی پی اس هم نداشتند بر اساس ای دیه آنتنی که وصل بودند حدود مکان یوز بدست میومد

 و مثلا یوزر می تونست در هر جایی هست دوستای نزدیکش را سرچ کنه که به شرط ویزیبل بودن مکان اونا را می تونست پیدا کنه.

کلی امکانات جانبی مثل شبکه های فروش و ووو

براش گذاشته بودیم. جلسه که تشکیل شد ما دوتا با آب و تاب شروع کردیم در این مورد حرف زدن هر چه ما بیشتر می گفتیم آقایون حی منو مون می کردند دست آخر فهیمدیم که بعله رییس محترم در مورد این شبکه که قبلا مقدماتش را به نوعی می دونستند گفته که من نمی خوام یه فضای دوست دختری دوست پسری خلق کنم.

من که خشکم زده بود بیچاره علی که بیشتر ایده مال اون بود وضع بهتری از من نداشت.

از ما  گفتن که بابا دنیا داره بسمت شبکه های اجتماعی پیش میره و مزایاش فلان است و فلان و اگه شما این کار را نکنید فردا یکی دیگه این کار را می کنه. اما آقایون گوششون بدهکار نبود ظاهرا آقای رییس خیلی دست کمی از طالبان ندارند.

ما که حسابی حالمون گرفته شده بود. البته خودشون یه پروژه خرید نرم افزار از طریق این بستر را تعریف کردند اما خوب حال و پول اون فیس بوکه شاید ده برابر این چیزی بود که خودشون گفتند. به هر حال کاچی بهتر از هیچی.

خیلی وقت بود نرفته بودم تهران فکر کنم یه 3 ماهی بوده که نرفتم. حجاب تو تهران واقعا دیدنیه طرف را می بینی با یه چکمه های بسیار بلند با یه کمربند که سگکش به اندازه کف دسته با وضعیت مانتوی اونجوری و ...

حجاب اجباری بهتر از این نمیشه. یادمه یه مقامی اومده بود تهران به شوخی گفته بود که حجاب ایرانیها بیشتر از بی حجابی تحریک کنندست.

این حجاب خیلی بحث طولانیه حالا اگه فرصت شد یه بار در موردش می نویسم.